Het leven is een cyclus, we worden geboren, leven en verlaten de aarde weer. Wat overblijft is een omhulsel waarin de Ziel zijn huis heeft gehad. De Ziel met het omhulsel en een kloppend hart geeft warmte, liefde en trouw. Samen deel je een deel van elkaars leven en je bent in staat om de liefde die je voor elkaar voelt uit te wisselen. Ervaringen en tijd die je samen hebt doorgebracht vullen onze herinneringen en maken de band die onze harten is aangegaan sterker en sterker. Je wordt een deel van elkaar en waar het lange tijd vanzelfsprekend was samen te zijn komt er het onvermijdelijke moment dat je afscheid moet nemen. Afscheid nemen doet pijn, pijn dat je het omhulsel niet meer aan kan raken en de liefde niet meer kan voelen. Er is geen weg meer terug, het einde van de weg is in zicht. De een gaat verder in het aardse stuk en de ander gaat over in het hemelse. Een stukje in je hart is gebroken en de tijd zal de ergste pijn wegnemen.
Jij blijft voor altijd in mijn aura lieve schat en wetende dat dit de juiste beslissing is voor jou maakt de pijn die ik op dit moment voel dragelijk en laat mijn verstand de keuze maken dat jij straks beter af bent in de Hemel. Ik zal je ontiegelijk veel missen, bijna 10 jaar wederzijdse liefde en trouw. Mijn eerste hondenkind, ik ga je straks loslaten uit liefde en hoop en vertrouwen dat jij voor mij voelbaar bent en blijft aan mijn zijde. Ik hou van jou…maar God wat doet dit pijn.
Bailey 27 feb 2005- 10 maart 2015
© de Heldere Bron